Fotorelacja z krótkiego wyjazdu na Białoruś 🇧🇾 10. 11. 2023.
Miejscowość rolnicza: Czernawczyce (ros. Чернавчицы, Czernawczicy) – k. Brześcia. w obwodzie brzeskim, w rejonie brzeskim/
Kościół rzymsko-katolicki pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej, zbudowany.. 440 lat temu!. w 1583 / Unikatowy zabytek renesansu na Białorusi z elementami architektury gotyckiej.
Polecamy – dobre połączenia autobusowe z Brześcia – ok. 1/2 godz. podróży!
Zaraz przy tym starym kościele jest też cmentarz, z wieloma polskimi nagrobkami, w tym z pięknym (granitowym) zadbanym Grobem-pomnikiem ku czci polskich żołnierzy z 1918 i 1920.
Kościół Świętej Trójcy w Czernawczycach
Kościół Świętej Trójcy we wsi Czernawczyce jest jednym z najstarszych zabytków sakralnych na Białorusi. Został wzniesiony w 1583 r. Jest zabytkiem architektury i jest naprawdę wyjątkowy. Wyróżnia się całkowitym brakiem kopuł i pojedynczą nawą. Ściany mają grubość 1,3 m, co wymownie świadczy o obronnym charakterze budynku.
Przy całej swojej prostocie kościół ma zaskakującą ekspresję. Efekt ten osiągnięto dzięki dużym formom i brakowi zewnętrznej dekoracji. Charakterystyczne dla budowli są luki i umocnienia elewacji. Kościół łączy w sobie elementy różnych stylów – baroku i gotyku, renesansu i architektury fortyfikacyjnej.
W 1585 r. książę Radziwiłł Seirotka rozpoczął budowę kościoła w Czerniowcach, które odziedziczył. Ponieważ energia i zasoby fundatora koncentrowały się na głównym dziele jego życia – kościele Bożego Ciała w Nieświeżu, budowa trwała 10 lat.
Kościół został zaprojektowany przez zakonnika jezuitę, którego Radziwiłłowie wezwali z Włoch do Czernawczyc (później architekt przeniósł się do pracy do Nieświeża). Inżynierowie przybyli ze Szwajcarii. Dziś ich dzieło – jednonawowy kościół bez kopuły – jest unikalnym zabytkiem architektury o znaczeniu narodowym. Ma 30 metrów długości i 15 metrów szerokości. Na Białorusi zachowało się tylko kilka budowli tego typu, a ta jest jedyną w rejonie Brześcia. Podobny kościół został wzniesiony w 1580 roku w mieście Kleck, również dzięki Radziwiłłowi Sierotce.
Okrągła wieża na południowej elewacji ma cechy architektury obronnej. Stanowi ona element kompozycji. Można do niej wejść od strony dziedzińca. Wieża jest zbudowana z cegły i otynkowana na zewnątrz. Na lewo od wejścia na teren świątyni wznosi się trój.kondygnacyjna dzwonnica z czterospadowym dachem.
Jest wyjątkowa pod względem architektonicznym. Wraz z kościołem dzwonnica została konsekrowana przez katolickiego biskupa, który w tym celu przybył do Czernawczyc ze Smoleńska. Kiedy po powstaniu 1863 r. władze carskie zaczęły zamykać kościoły katolickie, kościół Trójcy Świętej w Czernawczycach stał się cerkwią prawosławną. Był rok 1867. Ołtarz i unikalne organy zostały zniszczone, a sam kościół nabrał cech bizantyjskich. Na początku XX wieku kościół powrócił do katolików. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej hitlerowscy okupanci organizowali masowe rozstrzeliwania w pobliżu jego murów. Pamiątką po tym wydarzeniu jest obelisk znajdujący się poza murami kościoła po prawej stronie.
Główna fasada kościoła wykonana jest w stylu renesansowym. Do przedsionka kościoła wchodzimy przez stare drewniane drzwi. Filary przy wejściu do kościoła wykonane są z litego ciosanego kamienia. Podchodzimy do ołtarza po prawej stronie. Przed nami znajduje się ikona świętego Antoniego z Padwy. Trzyma On w ramionach Dzieciątko Jezus.
W centrum świątyni znajduje się ikona (namalowana w naszych czasach) ze starożytnymi rzeźbami. Krzyż z ukrzyżowanym Jezusem Chrystusem pochodzi z XVII wieku. Po lewej stronie ambony znajduje się ikona Matki Bożej Ostrobramskiej (kopia). W Kościele można zobaczyć trzy drewniane polichromowane rzeźby z XVIII wieku. Są to św. Dominik w ołtarzu, św. Antoni i św. Marcin w niszach głównej fasady. Na ich powierzchni znajdują się nawet ślady farby w odcieniach złotego brązu i czerwieni. Na suficie znajdują się listwy, które kiedyś były złocone, a teraz są po prostu pomalowane. Są orły z herbu Radziwiłłów. I litery: IHS.
Także wizyta i zwiedzanie BRZEŚCIA
Także zwiedzaliśmy Brześć – centrum, piękne kamienice, ulice, deptaki,
monumentalny pomnik 1000 lecia Miasta
W ramach przygotowań do obchodów 1000- lecia miasta, które odbyły się w 2019 roku, na skrzyżowaniu ulic Sowieckiej i Gogola pojawiła się kompozycja rzeźbiarska – pomnik historii Brześcia. Rzeźbę wieńczy postać anioła – orędownika i obrońcy starożytnego Brześcia i współczesnego miasta.
Trzypoziomowy pomnik o wysokości 10,5-11 metrów wykonany jest z granitu i brązu. Szczyt pomnika zdobi anioł stróż miasta z krzyżem w jednej ręce i tarczą w drugiej. Poniżej znajdują się figury postaci historycznych ściśle związanych z historią miasta: księcia Włodzimierza, wielkiego księcia Witolda z Wielkiego Księstwa Litewskiego i XVI-wiecznego męża stanu Mikołaja Radziwiłła Czarnego. Jak również zbiorowe wizerunki Matki, Żołnierza i Kronikarza.
Na dolnej kondygnacji, znajdującej się tuż nad poziomem gruntu, znajduje się 12 płyt, które tworzą symboliczny zegar, odmierzający upływ czasu. Zegar odzwierciedla ważne wydarzenia w historii Brześcia.
Okrągła płaskorzeźba o łącznej powierzchni 11 m² odzwierciedla 6 tematów historycznych.
kościół w centrum Brześcia – Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego
Parafia należy do diecezji pińskiej Kościoła rzymskokatolickiego. Współczesny budynek wzniesiony w 1856 roku.
12 sierpnia 1990 r. w nowo odrodzonym kościele Podwyższenia Krzyża Świętego odbyło się pierwsze nabożeństwo. Wcześniej, w okresie powojennym, w budynku mieściło się Regionalne Muzeum Krajoznawcze. Historia budynku sięga jednak czasów księcia Witolda, czyli roku 1412.
Początkowo na miejscu budynku stał niewielki kościół parafialny. Dopiero w 1845 roku mieszkańcy twierdzy wystąpili z petycją o budowę kościoła z prawdziwego zdarzenia. Dwanaście lat później murowany kościół Świętego Krzyża przyjął pierwszych parafian. Przydzielono mu sześć kaplic, a głównym sanktuarium był cudowny obraz Matki Boskiej Brzeskiej.
Podczas II wojny światowej kościół został poważnie uszkodzony. Taki sam los spotkał inne zabytki sakralne i kościoły w Brześciu. Po wojnie został zamknięty i radykalnie przebudowany, pozbawiony wież fasady głównej. Parafia przez długi czas nie funkcjonowała.
